قدس آنلاین- گروه استان ها- حسن شکری: منابع طبیعی هر کشوربه عنوان میراث ارزنده و ثروت ملی هستند که  بایستی آنها را برای نسلهای بعدی محافظت کنیم اراضی جنگلی، مرتعی، زراعی و باغی در گیلان شناسنامه این استان زیبایی شمالی هستند.

استان گیلان با داشتن قابلیت‌ های فراوان در بخش‌های مختلف و به دلیل برخورداری از آب ‌و هوایی مناسب توان تولید انواع مختلف محصولات کشاورزی را دارد اما با توجه به همه این توانمندی ها موضوعی که در سال های اخیر نگرانی کارشناسان و مسئولان را به همراه داشته است تغییر کاربری زمین های کشاورزی به ویژه شالیزارهاست.

با تغییر کاربری زمین های کشاورزی به شکل های مختلف و به ویژه ویلا سازی توسط عده ای؛ دیگر ارمغان شهرهای شمالی کشور طبیعت بکر و آرامش دریا نیست. در شهر به شهر حاشیه دریای خزر ویلاهایی روییده‌اند که سبک معماری مدرن و امکاناتی که برایشان تدارک دیده شده است، گاهی ذهن را به آن سو می‌برد که به راستی واقعا اینجا ایران است؟ جایی که انگار فقط مهیا شده است برای استراحت مسافران مرفه شهری که خستگی‌های شهر را به آنجا ببرند و دمی بیاسایند. گاهی احساس می‌کنی که گویی این خطه هیچ ساکن بومی ندارد و هرکسی هم هست شاید خدمه‌ای است برای فراهم کردن امکانات رفاهی مسافران! در واقع هم همین است، آن روی سکه رفاه تهرانی‌های مرفه و درآمدهای هنگفت ویلاسازی که اغلب نصیبشان می‌شود، زندگی خیل عظیمی از ساکنان بومی قرار دارد که معیشتشان به همین زمین‌هایی که آبش خشک شده و ویلا بر سرش آوار شده گره خورده است. ویلاهای به ظاهر زیبایی که به جای خوشه‌های برنج قد می‌کشند.

مخمل سبز شالیزارهای شمال جایش را به سختی خاکستری آهن و سیمان داده است این زمین‌ها روزگاری محل کشت برنج و دیگر محصولات کشاورزی بود. ولی اکنون به ویلاهای ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ متری تقسیم می‌شوند و در کورس‌بازی واسطه‌ها با قیمت‌های هنگفتی به فروش می‌رسند. رواج پدیده ویلاسازی قارچ‌گونه آنقدر بارز و آشکار است که مسوولان هم آن را انکار نمی‌کنند .

تغییر کاربری اراضی زمانی اثر مثبت دارد که برای توسعه کشاورزی صنعتی باشد اما این نوع تغییر کاربری که در شمال کشور اتفاق ‌افتاده است تنها باعث از دست رفتن کسب و کار واقعی کشاورزان شده و زمینه را برای دلالی و سودجویی عده‌ای فراهم کرده است. همچنین تغییر کاربری اراضی از شالیزار به ویلاسازی صرف نظر از اثرات اکولوژیک در زمینه کسب و کار آن خطه هم اثر منفی گذاشته است. افرادی که روزی نقش مولدی داشته‌اند اکنون کارایی خدماتی و تولیدی خود را از دست داده‌اند و شالیزارهایی که می‌توانند برای سالیان دراز درآمدزا باشد با قیمت اندکی به فروش می‌رسند.

متاسفانه به رغم تمامی تلاش ها، تبدیل اراضی شالیزاری به ویلا، مسکن، باغ مرکبات، کیوی و صنوبر چند سالی که در استان گیلان روند رو به رشدی گرفته و آثار فرآیند نامطلوب تغییر کاربری اراضی در همه گستره های کشاورزی استان بصورت خزنده در جریان است. مساحت  گیلان کمتر از یک درصد مساحت ایران است نگینی زمردین که بر مساحتش افزوده نمی شود و روز به روز این نقطه سبز نقشه ایران به نقطه سیمانی و آجری بدل می شود ؛ جریانی که بی گمان آینده جامعه و تحقق سیاست های اقتصادی کشور را با چالش جدی مواجه خواهد ساخت بنابراین همگان اعم از کشاورزان و مسئولان به یک اندازه به جهت حفظ زمین های کشاورزی استان مسئول هستند نباید فراموش کرد این نگین سر سبزشمال امانتی برای آیندگان است که از گذشتگان به یادگار می ماند.